вторник, 14 февраля 2012 г.

Биё

Чашмам ба сӯи дар медавад ,
                                                           биё!
Дастам ба дасти дар меравад,
                                                           биё!
Қалбам гирифтааст аз чунин
                                                           сукут
Ҳон, менаоӣ ар, мекафад,       
                                                           биё!
Вақте
мекашӣ сар
аз жарфи як шеър
                 як тарона
                 як мусиқӣ
атрофро
пур мекунӣ аз шавқ
                     аз меҳр
                     аз ишқ .
Вақте
мебарӣ сар
бар жарфи як шеър
                    як тарона
                    як мусиқӣ
шеърро
таронаро
мусиқиро мекунӣ шавқбору
                               меҳрдору
                               ишқсор .

Беном

Боз
на як ҳамдил
на як ҳамроз
боз меоварам
ба дари Танҳоӣ
                           рӯи ниёз
зону мезанам
пеши пайкарааш
                             ба намоз
боз
рӯи ниёз
гузориши намоз
гӯиши роз
                  бо Сӯзу Соз
                                       бо сӯзу гудоз....

ХОБ

Дишаб Худо будам:
офаридан
                 нест кардан
                                       кори ман буд,
лаззату кайфияти
                                офаридгорӣ
                                                     ёри ман буд.
Ва ман бо тамоми ҳастии худоиям
пардохтам ба офаридани Ту.
Дар Ту додам маскан Рӯҳи Зебоиро.
Ту ончунон қашанг шудӣ
ки фариштагон ба ҳуснат ҳасад бурданд
ва ҳуриён аз рашк лол бимонданд.
Аммо аҷиб ин буд
ки ман
               ин Худои Ту
аз худоӣ баромадам
ва ба офаридаи худ
                                    шудам ошиқ.